Vedat GÜNEŞ / Yazar

Berceste

Günü gelir sende benden çekip gidersen 
Gidip de bir daha gelmeyeceksen 
Al ömrümü koy ömrünün üstüne 
Senden gelsin ölüm başım üstüne 
* * *

Kızı, “İyi geceler” dedi ve yatmaya gitti. Eşi ise balkona çıktı. “Hayırdır, bugün canın çok sıkkın, bir şeye mi üzüldün?” dedi.

Eşinin yüzüne tebessümle bakarak, “Düşünmeyi öğrendim” dedi. “Ne güzelmiş sessizlikle sessizce berber olmak. Sessizliği dinleyip, sessizliği hissetmek. Sana da tavsiye ederim.”

Kadın bir şey anlamadı eşinin söylediklerinden. “Anlayamadım” dedi. “Sen haberleri kaçırmaz, bizimle dizileri takip ederdin.”

“Evet, öyleydi. Sessizlikle tanışalı televizyonların, gazetelerin olmayan şeyleri olmuş gibi göstermesi, gerçekleri örtbas etmek içinmiş. Öğrenmemiz gereken şeyleri perdeleyip bizi başka şeylerle oyalayan birer araç olarak kullanılmaktaymış. “Sosyete” diye lanse edilen kişiler, sanatçılar, siyasetçiler, köşe yazarları gerçeklerden, halktan ve hakikatten uzakta bizleri uyutmak içinmiş. Sahte kişiler, sahte hayat, sahte gündem, sahte bir sahnede insanları oyalamak için sahte senaristin sahte senaryosu ile gerçekleri gizlemişler bizden. Anlıyor musun hanım, sessizlikten başka her şey sahteymiş.”

* * *

Berceste

Derdim çoktur hangisine yanayım
Yine parelendi yürek yarası
Ben bu derde nerden derman bulayım
Meğer dost elinden ola çaresi (Pir Sultan Abdal)

* * *

“Hayırdır bey, kafayı mı yedin sen?”

Alaylı bir gülümsemeyle, “Biliyor musun hanım, yaşayan insanların çoğu sadece nefes almak için yaşıyorlar. Bize verilen görev sadece nefes alıp rolümüzü oynamak. Senaryoyu yazanlar hayattaki rolümüzü de belirlemektedirler. Oysa bu oyundaki rolümün nasıl olacağına bundan sonra ben karar vereceğim.

Yalnızca para, şan, şöhret, eğlence için bu hayata gelmedik biz. Öğrenmek ve öğrendiğimizi sahnelemek için bu dünyaya geldiğimizi anladım düşünerek. Hep başkalarının hatalarını ayıplardım, bugün kendi hatalarımı ayıplamayı öğrendim.

Düşündüm ve gerçekleri gördüm. Bir düşünür, “Düşünce, saksıda büyüyen bitkinin kökleri gibidir. Kökler hiçbir zaman saksının elverdiğinden fazla gelişemez” diyor. İşte ben düşünerek saksımı kırdım ve gerçeklerle yüzleştim.

Sana tavsiyem, düşün. Düşündükçe kendine soracağın soruların olacak. Soruları cevaplamaya başladığında olgun bir akla ulaşmış olacaksın. Kör körün peşinden giderse, soluğu öndeki körün hendeğinde alır. Şu anki durumumuz körün düştüğü hendeğe doğru gitmektedir.

Yarın geç olamadan bu geceden itibaren düşün.”

Adam daha fazla konuşmadı. Kadın da bir şey demedi. Sessizlik balkonu istilâ etmişti.

Kadın televizyonda seyretmişti. İnsanlar son zamanlarda bunalıma girmeye başlamıştı. Acaba eşi de onlardan biri miydi?

Düşündü.

Bir süre sonra ayağa kalktı. Korktuğu başına gelmişti. Kararını verdi. Eşini tez elden bir doktora götürecekti. Eşine yaklaştı. Elini alnına koydu. Ateşi yoktu.

“Haklısın, düşünmeye başladım. Sen canını sıkma, her şey yoluna girecek” dedi.

Düşündü ve kararını verdi.

İyi günde, kötü günde birlikte olmaya söz vermişlerdi. Eşine yardımcı olacaktı…

Düşündü…

İçeriye girdi ve bir telefon görüşmesi yaptı.

Sabah bir ambulans geldi. Adamı yatağından kaldırdılar. İki kişi bir gömlek giydirdi. Adam sessiz kaldı. Kadın ise kocasına dönerek, “Seni iyi edecekler, korkma… Biz sık sık ziyaretine geleceğiz. İyileşeceksin!..” dedi.

Adam anlamıştı olanları.

Düşündü…

İçerdekiler mi delirmişti, dışarıdakiler mi?..

Düşündü…

Düşündü…

Arkasına döndü ve karısının yüzüne baktı.

* * *

Berceste

Bir gülün çevresi dikendir hardır
Bülbül har elinde ah ile zardır
Ne de olsa kışın sonu bahardır
Bu da gelir buda geçer ağlama (Âşık Daimî)

* * *

Haftanın Kitabı          : Batılılaşma İhaneti / D. Mehmet DOĞAN
Haftanın Filmi            : Sınav (Exam)
Haftanın Türküsü      : Ağlama Yâr Ağlama
Kasım Ayının Hediye Kitapları:

Âsım/M.A. Ersoy / (Türkçe ve Osmanlıca)
Genç Safahat/M.A.Ersoy)